ایجاد دیتابیس در SQL SERVER به کمک ۲ روش کاربردی
سلام به سافت پلاس خوش آمدید. امروز در ادامه مطالب مربوط به آموزش SQL Server می خواهیم به سراغ نحوه ایجاد دیتابیس ها در SQL سرور رفته و با روش های مختلفی که برای این کار وجود دارد آشنا شویم .
در مبحث مربوط به پایگاههای داده اولین قدم این است که بتوانید یک دیتابیس را برای خودتان ایجاد کنید . برای اینکه بتوانید یک دیتابیس را ایجاد کنید SSMS دو تا راه در اختیارتان قرار می دهد .
خروجی هر کدام از این دو تا راه دقیقا یکی است پس تفاوتی نمی کند که از کدام روش بخواهید یک دیتابیس را ایجاد کنید چون در هر دو حالت خروجی شما یکی خواهد بود .
اما این بر می گردد به میزان مهارت شما که به سراغ کدام یکی از این دو تا روش بروید .
در این آموزش قرار است راجع به هر دو تای این روش ها بطور کامل صحبت کنیم . مطمئن باشید که اگر تا انتهای این مطلب با من همراه باشید روش مناسب خود را پیدا خواهید کرد .
من علیرضا شهرآئینی هستم . خوشحال می شوم که در طی این مطلب من را همراهی کنید تا هر آنچه که در خصوص ایجاد دیتابیس ها در SQL سرور نیاز دارید را به شما آموزش بدهم .
راستی یادتان باشد که اینجا سافت پلاس است و تعهد من در سافت پلاس ارائه آموزش ها به ساده ترین زبان ممکن است .
پس بدون هیچ نگرانی از سخت و پیچیده بودن موضوعات کافی است که تا انتهای این مطلب را مطالعه کنید .
فهرست محتوا
منظور از دیتابیس در SQL سرور چیست ؟
آن چیزی که در داخل اس کیو ال سرور تحت عنوان دیتابیس شناخته می شود در واقع مجموعه ای از اشیای مختلف است که با استفاده از آنها می شود اطلاعات مورد نظر خودتان را ذخیره و یا اطلاعاتی را که از قبل ذخیره کرده اید را مدیریت کنید .
اینها هم کدامش مباحث مفصلی است که بعدها در داخل همین سایت راجع به آنها با هم بیشتر صحبت خواهیم کرد .
اما توی این مطلب ما می خواهیم فقط راجع به نحوه ایجاد دیتابیس ها در داخل SQL سرور با همدیگر صحبت کنیم .
توی SQL سرور چند تا روش برای ایجاد دیتابیس ها وجود دارد ؟
خیلی ساده و خلاصه بگویم که شما دو تا راه دارید برای اینکه بتوانید یک دیتابیس را برای خودتان در داخل SQL سرور ایجاد کنید.
روش اول در اصطلاح به عنوان روش ویزاردی شناخته می شود که معمولا روش ساده تری به حساب می آید و بیشتر مخصوص کسانی است که در ابتدای راه کار با SQL سرور هستند .
اما روش دوم مخصوص کسانی است که با کدهای SQL و مبحث کوئری نویسی آشنا هستند و می توانند به کمک کد نویسی کار ایجاد دیتابیس ها را انجام بدهند .
در این مطلب قرار است راجع به هر دو تای این روش ها بطور مفصل با همدیگر صحبت کنیم .
پس برویم به سراغ روش اول برای ایجاد دیتابیسها در SQL سرور .
روش ویزاردی برای ایجاد دیتابیس ها در SQL سرور
در این روش بعد از اینکه به سرور مورد نظر خودتان متصل شدید باید به سراغ بخش object Explorer بروید . از مجموعه اشیایی که اینجا برای شما لیست شده است کافی است که روی شی Databases کلیک راست کرده و گزینه New Database را انتخاب کنید .
بعد از اینکه این گزینه را انتخاب کردید پنجره ای به اسم New Database برای شما باز می شود . داخل این پنجره تنظیمات متعددی وجود دارد که برای تعریف کردن و ایجاد یک دیتابیس از آنها استفاده می شود .
تصویر زیر نمایی از این پنجره را به همراه بخش های مختلفش به نمایش می گذارد .
مطلب پیشنهادی : ER دیاگرام در پایگاههای داده |همه چیز در باره آنها +ویدئو
یک نگاهی به تصویر بالا بیندازید و همه بخش های آن را یک بررسی کلی بکنید تا در ادامه به سراغ یک به یک این بخش ها رفته و راجع به تنظیمات همه آنها با هم بیشتر صحبت کنیم .
چه تنظیماتی در روش ویزاردی برای ایجاد یک دیتابیس باید انجام دهیم ؟
شما کارتان را از کادر شماره 1 شروع می کنید . اینجا 3 تا گزینه وجود دارد که برای شروع تنظیمات یک دیتابیس باید همان اولین گزینه یعنی گزینه General را انتخاب کنید .
کادر شماره 2 حالت اطلاع رسانی دارد و یک سری اطلاعات در مورد سروری که به آن متصل شده اید را براتان نمایش میدهد .
اما شروع کار اصلی شما از کادر شماره 3 است .
اینجا چند تا گزینه وجود دارد که باید آنها را تنظیم کنید .
گزینه شماره -1 : Database name
اولین گزینه عنوانش Database name است . از اسمش هم پیدا است که قرار است از شما اسم دیتابیس مورد نظرتان را دریافت کند .
اینجا هر اسمی را که مد نظرتان است می توانید در کادر مقابل این گزینه وارد کنید .
مثلا من اسم MyDatabase را برای دیتابیس مورد نظر خودم وارد کرده ام .
گزینه شماره -2 : Owner
توسط این گزینه به SQL سرور برای این دیتابیسی که قرار است ایجاد کند یک مالک و یا یک صاحب معرفی می کنید . البته خود SQL سرور به صورت پیش فرض عبارت default را در داخل این کادر نوشته است .
این بعنی اینکه هر کاربری که در حال حاضر وارد SQL سرور شده و دارد با آن کار می کند به صورت پیش فرض مالک دیتابیسی حساب می شود که در حال ایجاد کردن آن است .
وقتی که شما مالک یک دیتابیس شدید می توانید هر تغییری را در داخل آن بدهید یا می توانید به دیگر کاربران اجازه دسترسی به دیتابیس مورد نظر خودتان را بدهید یا بر عکس مانع از این شوید که دیگر کاربران به دیتابیس شما دسترسی پیدا کنند .
شما وقتی قادر به حذف یک دیتابیس هستید که خودتان مالک آن دیتابیس باشید یا مالک اصلی به شما اجازه این کار را داده باشد .
برای فایل های SQL سرور چه تنظیماتی باید انجام بشود ؟
هر دیتابیسی را که در داخل SQL سرور ایجاد می کنید شامل دو تا فایل می شود .
فایل اول که نقش فایل اصلی را دارد و اطلاعات شما در داخل آن قرار است ذخیره شود .
فایل دومی هم وجود دارد که به آن فایل Log می گویند و هر فعالیتی که در داخل فایل اصلی دیتابیس شما اتفاق می افتد را ثبت و ضبط می کند .
SQL سرور برای ذخیره فایل اصلی از فرمت mdf و برای فایل های پشتیبان از فرمت ldf استفاده می کند .
توضیحات تکمیل تر در مورد تنظیمات این بخش را در ویدئوی زیر می توانید مشاهده کنید .
یک سری تنظیمات وجود دارد که باید برای این فایل ها انجام بدهید که مطابق تصویر زیر به سراغ هر کدام از این تنظیمات می رویم .
تنظیماتی که اینجا باید انجام شود را طبق شماره گذاری تصویر بالا با هم دنبال می کنیم .
گزینه شماره -1 : Logical Name
در داخل این ستون باید اسامی مربوط به دیتابیس اصلی و فایل مربوط به LOG همان دیتابیس را مشاهده کنید .
اینجا دو تا نکته وجود دارد .
نکته اول اینکه نیازی نیست که خودتان به صورت دستی چیزی را در این ردیف ها وارد کنید چون وقتی که در کادر مربوط به Database name اسم دیتابیس خودتان را وارد می کنید بصورت خودکار همان اسم در داخل این دو تا ردیف هم آورده می شود .
در ویدئوی ابتدای همین صفحه بیشتر در مورد این گزینه صحبت کرده ام .
گزینه شماره -2 : File Type
در این ستون نوع فایل های دیتابیس برای شما مشخص می شود .
در ردیف شماره 1 از این ستون معمولا عبارت Rows Data درج شده که اشاره به این دارد که این فایل قرار است فایل اصلی دیتابیس شما باشد که اطلاعات را در داخل خودش ذخیره می کند .
در ردیف شماره 2 هم عبارت LOG آورده شده که نشان دهنده این است که این فایل اطلاعات LOG دیتابیس را برایتان ذخیره می کند .
گزینه شماره -3 : File Group
فایل گروپ یک قابلیتی است که بیشتر برای حجم اطلاعات فوق العاده زیاد کاربرد دارد . در این جور مواقع به جهت امنیت و کارایی بهتر بانک های اطلاعاتی معمولا اطلاعات آنها را در داخل فایل هایی مجزا قرار داده و به جای نگهداری از آنها بر روی یک دیسک آنها را روی دیسک های مختلف نگهداری می کنند .
برای اینکه بهتر بشود این اطلاعات را مدیریت کرد معمولا آنها را در داخل فایل هایی گروه بندی می کنند که این کار را در این قسمت انجام می دهند .
گزینه شماره -4 : Initial size
وقتی که در ابتدای طراحی و ایجاد یک بانک اطلاعاتی برای خودتان هستید از دو تا چیز بی اطلاع هستید .
اول از تعداد اشیایی که قرار است در داخل بانک ایجاد شوند و دوم از میزان فضایی که قرار است کل بانک اطلاعاتی شما در روی سرورتان اشغال کند .
اما به هر حال باید به سیستم عاملی که سرور شما را کنترل می کند یک عددی را برای میزان فضای مورد نیاز دیتابیس تان اعلام کنید .
اما چون از میزان فضای نهایی مورد نیاز برای دیتابیس خودتان مطمئن نیستید در این قسمت یک عدد را برای شروع کار به سیستم عامل اعلام می کنید .
این عدد بر حسب مگابایت است و وقتی که دیتابیس تان ایجاد شد در شروع کار به همین مقدار از فضای سرورتان را اشغال می کند .
مثلا اگر در این قسمت عدد 8 را وارد کنید شما یک دیتابیس خام دارید که در شروع کار 8 مگابایت ظرفیت دارد .
گزینه شماره -5 : Auto Growth \ Max size
در این قسمت برای SQL سرور تعیین می کنید که اگر حجم دیتابیس شما از به سقف میزان فضایی که برای شروع برایش تعریف کرده بود ( این کار را در گزینه قبل انجام دادید ) رسید در ادامه چه کاری انجام بدهد شما ؟
اینجا دو تا انتخاب دارید .
انتخاب اول اینکه دیگر به دیتابیس خودتان اجازه رشد بیشتر از این را ندهید .
انتخاب دوم هم این است که به دیتابیس تان این مجوز را بدهید که بیشتر از حجم اولیه در نظر گرفته توسط شما رشد کند .
اگر می خواهید به دیتابیس خودتان مجوز رشد بدهید به دو طریق می توانید این کار را انجام بدهید .
روش اول این است که سقف رشد جدید برای دیتابیس خودتان را به صورت عددی و بر حسب مگابایت وارد کند .
روش دوم هم این است که مجوز رشد را به صورت درصدی تعیین کنید .
مثلا فرض کنید که شما عدد 8 مگابایت را برای شروع کار دیتابیس خودتان تعریف کرده اید . بعد از مدتی حجم دیتابیس شما به سقف 8 مگابایت می رسد .
حالا در این کادر عدد 30 مگابایت را وارد می کنید .
در واقع اینجا به SQL سرور می گویید که اگر حجم دیتابیس شما سقف 8 مگا بایت اولیه خودش را پر کرد در ادامه می تواند تا سقف 30 مگابایت رشد کند .
توضیحات بیشتر در مورد این گزینه را در ویدئوی زیر می توانید مشاهده کنید .
در واقع این یک مجوز رشدی است که شما برای دیتابیس خودتان تعریف می کنید .
ایمن مطلب در دست تکمیل است ———————-
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
ایندکس در SQL سرور
انواع داده ها در SQL سرور | آشنایی با آنها +نکات مهم و کاربردی
Drop یا Delete در SQL سرور | از کاربردها تا تفاوت بین آنها
مفهوم View در SQL | یک راهنمای جامع کار با آنها
بکاپ گیری در SQL server |صفر تا صد مراحل
سوالاتی که در یادگیری SQL سرور کلی به شما کمک می کنند .
1 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
عالیه